Grunting Pigs (HU) |
club: Missy Sippy artist: Grunting Pigs |
© Rootsville 2017 |
review & photo: Marcel |
|
Ik denk dat het ongeveer 6 jaar geleden dat ik Matyas Pribojszki met zijn band liet overkomen naar Hamme voor het Blues Oan Daa Stoazze-festival. Hoewel zijn toenmalige bassist twee dagen eerder was overleden op een podium ergens in Budapest, kwamen Matyas en de rest van zijn band naar België na een rit van bijna 2000 km om er één van de beste concerten te geven die ik ooit had mogen beleven.
Hij is waarschijnlijk één van de beste mondharmonicaspelers van Europa, één van de meest sympathieke mensen die ik ooit ben tegengekomen, en ondertussen een echte vriend. Buiten zijn band heeft Matyas een side-project met de welluidende naam: GRUNTING PIGS. Hier raakt hij zijn ei kwijt samen met Ferenc Szas. Szász, een virtuoos die zijn akoestische gitaar liefdevol bespeelt met enerverende vingeracrobatiek. Anderzijds is er Matyas, de man die op zijn veertiende begon met het spelen van mondharmonica en inspiratie hiervoor opdeed van artiesten als Sonny Boy Williamson en Larry Adler. Maar Matyas Voeg deze twee kunstenaars samen en de Grunting Pigs laten je horen waarom deze combinatie zo succesvol is. Rauwe countryblues afgewisseld met pittige rootsblues maken dat deze twee reeds menig podium betoverd hebben. Het bewijst ook dat echte blues geen nationaliteiten kent. Dat ze uit Boedapest komen lijkt eerder toeval want ongeacht hun afkomst verstaan deze mannen hun muzikale vak als geen ander. Boedapest, Chicago of Gent, dit duo staat voor kwaliteit. Getuige hun eerste schitterende cd ‘Grunt Away’ . Wijlen dus naar Gent om na het trotseren van het veelbesproken circulatieplan, een pittig optreden te mogen meemaken. Voor mij, shame on me (I know), een eerste bezoek aan de Missy Sippy. Maar ja, het moet altijd de eerste keer zijn hé. Er was veel volk komen opdagen voor dit optreden en gelijk hadden ze. Ze werden opgewacht door twee plastic varkentjes die Voor de rest van de eerste set kregen we niets dan hoogstaande muziek met heel weinig rustpunten. ‘Tiger Man’ van Joe Hill Louis, Jimmy Reeds ‘AwShucks Hush Your Mouth’, het ontzettend mooi gespeeld ‘It Ain’t Nobodys Bussiness’ van legendarische Bessie Smith, die van op de achtergrond toekeek en zag dat het goed was, ‘Ain’t That Fine’ van Betty Hall, een opzwepende ‘Route 66’ , om af te sluiten met ‘Big Fat Mama’.Ondertussen werd het showelement niet vergeten en trok Matyas door de zaal met zijn Mississippi saxofoon en brak Ferenc zowat alle snaren van zijn gitaar. Tijd om met een verfrissing in de hand te bekomen van deze muzikale tornado. “All aboard !!!”, de tweede set startte met een stomende ‘Mystery Train. Matyas en Ferenc zijn niet bang om buiten de lijnen te kleuren en hun eigen versie op te dienen van klassieke standards als ‘Jamalaya’ of Sam Cook’s Having A Party’ of zelfs “Tree Kisses Of Love’ van de Bee Gees. Ondertussen was Op het einde van de set kreeg Marie van de Missy Sippy nog een ode aangeboden met het heel toepasselijke ‘Marie Marie’ en wij kreken nog ‘ I’ll Play The Blues For You’ en het stampende ‘Big Fat Mama’. Onze vrienden kregen als hun deel een daverende ovatie die oververdiend was. En wij mochten nog genieten van ‘Can’t Get Nog Grinding’ van Muddy Waters en een kippenvelversie van Jimmy Hendrix’ ‘Littel Wing’, adembenemende, ingetogen versie, je werd er stil van. Schitterende avond dus, met muzikale topkwaliteit en entertainment. Ik ben vrij zeker dat niemand het zich heeft beklaagd. Beiden hebben weerom hun enthousiasme en liefde voor de blues overgebracht. Om met hun eigen woorden te zeggen: “Oink, Oink…The Blues IS Allright”. Bedankt Missy Sippy, bedankt Grunting Pigs. Marcel
|
ontwikkelde vooral die kan worden omschreven als een groovende mix van jazz en blues met een sterk funky gevoel.
nog een rol van betekenis zouden spelen gedurende de avond. Het duo vertrok als een speer uit de startblokken met een stevige muzikale intro waarbij onze plastic varkentjes duchtig mochten mee knorren.
Ferenc weer een aantal snaren kwijt. Niet moeilijk als je zijn speelstijl ziet, fingerpicking is niet aan hem besteed vertelde hij mij, gewoon knallen.
